In de brandende hitte liggen tientallen patiënten buiten een ziekenhuis in het Myanmarese Mandalay te wachten tot ze geholpen worden. “Mijn kind heeft koorts. Er zijn geen medicijnen. Misschien kunnen we die ergens anders kopen. Maar daar zijn ze heel duur”, zegt een vader bij zijn zoon.
Na de aardbeving zijn er overal tekorten in Mandalay. De ingestorte gebouwen liggen er verlaten bij door een gebrek aan brandweerlieden of puinruimers. Bij tijd en wijle ontstaan er lange rijen voor een geopende kofferbak waaruit wat eten en drinken wordt uitgedeeld. En zelfs bij het ziekenhuis moeten de patiënten zich aan de rantsoenen houden.
“Eet alleen de rijst die aan je gegeven is”, zegt een medewerker van een lokale hulporganisatie die langs de bedden wandelt om kussens uit te delen. Maar het tekort aan eten en medicijnen is bij lange na niet het enige probleem in de zorgsector na de aardbeving.
De weinige artsen en verzorgers die er zijn, wandelen van gebroken been naar koortsig kind. Ze kunnen de hoeveelheid werk nauwelijks aan. “De voet en arm van mijn dochter moeten geopereerd worden”, zegt een vrouw in het ziekenkamp. Haar man hield de dochter vast toen een muur op hen stortte. De man overleefde het niet. “We zijn nog niet aan de beurt voor een operatie. We weten niet wanneer wel.”
Myanmar kampt al jaren met een enorm artsentekort, waardoor het zorgsysteem piept en kraakt. Na de staatsgreep door het leger in 2021 namen veel artsen deel aan de protesten. Ook staakten velen als onderdeel van de zogenoemde Burgerlijke Ongehoorzaamheidsbeweging.
Uit wraak pleegde het regime meer dan 1200 geweldsdaden tegen zorgmedewerkers. Honderden artsen en verpleegkundigen werden gearresteerd en tientallen werden veroordeeld voor onder meer hoogverraad. Daarnaast sloot het leger sloot talloze privéklinieken. Vele artsen vluchtten Myanmar uit. Volgens de BBC zou 70 procent van het zorgpersoneel zijn gestopt.
Dat gebrek aan artsen wraakt zich nu, zegt een arts die enkel anoniem met de NOS wilde spreken. “Wij hebben meer medische hulp nodig”, aldus de arts. “Tot nu toe is er niets geregeld. Geen medicijnen, hulp, technische ondersteuning. Niets.”
Dramatisch slecht geholpen
Het leidt er volgens de arts toe dat patiënten soms dramatisch slecht geholpen worden. “Ik heb met eigen ogen gezien dat een kind brandwonden over het hele lichaam had. De huid viel ervan af. Een dokter heeft het alleen maar geregistreerd en jodium erop gedaan.”
Volgens de getallen van het militaire regime zijn er ruim 3000 doden en krap 5000 gewonden geteld. Onduidelijk is hoeveel van hen nog in levensgevaar zijn. Maar de angst bestaat dat er een gitzwart vooruitzicht opdoemt: dat sommigen van hen deze aardbeving toch niet overleven.
