Een Duitse energiegigant die nog nooit iets heeft ondernomen in Peru, maar wel door een Peruaanse boer voor de rechter wordt gesleept vanwege overstromingsgevaar door een smeltende gletsjer. Het klinkt vergezocht, maar exact dit scenario wordt deze week met ingehouden adem gevolgd. De boer wil geld zien van de Duitse grootuitstoter RWE en het oordeel van de rechter hierover kan nog jaren doorklinken in vergelijkbare zaken.
De rechtszaak werd bijna tien jaar geleden aangespannen door de Peruaanse boer Saúl Luciano Lliuya, woonachtig in Huaraz, in het hart van de Andes, niet ver van het diepblauwe Palcacocha-meer, op zo’n 4500 meter hoogte in de bergen. Miljarden liters smeltwater, omringd door ijzige witte toppen.
De bergen “geven ons water, geven ons leven”, zei Lliuya (44) toen hij gisteren bij de Duitse rechtbank in Hamm, in de deelstaat Noordrijn-Westfalen, de pers te woord stond. “Maar de gletsjers smelten, verdwijnen stukje bij beetje. Sommige meren, zoals Palcachoca, vormen een risico voor mij en meer dan 50.000 mensen die in de regio wonen.”
Dat zijn vrees voor het gletsjermeer niet onterecht is, bleek bijvoorbeeld in 1941. Toen leidde een lawine tot een verwoestende overstroming, met zo’n 1800 doden tot gevolg. Ook nu is er reden tot zorg. Recente studies wijzen op de snel gestegen waterstand in het meer.
Prijskaartje
Bovendien is duidelijk dat de gletsjer al bijna vier decennia smelt. Wetenschappers stelden in 2021 vast dat het smelten niet te verklaren is zonder klimaatverandering mee te wegen. Kortom: de vrees van Lliuya dat de opwarming van de aarde zijn stad bedreigt en dat die dreiging toeneemt door de uitstoot van broeikasgassen, snijdt wetenschappelijk hout.
Daarom is het voor Lliuya en zijn team duidelijk: aangezien verdere smelt van de gletsjer zeker is, is het hoog tijd dat er maatregelen worden genomen om Huaraz en de omgeving te beschermen. Het prijskaartje: 3,5 miljoen euro, te verhalen op de verantwoordelijken voor de broeikasgassenuitstoot.
De zoektocht naar een grootuitstoter om de rekening te betalen, bracht de Peruaan bijna tien jaar geleden via ngo’s naar Duitsland: naar het grote energiebedrijf RWE, dat nog nooit zaken heeft gedaan in Peru en zo’n 10.000 kilometer van zijn voordeur zetelt. RWE voelt zich niet geroepen om Lliuya te hulp te schieten, maar zijn advocaten proberen de rechter ervan te overtuigen dat dat zo’n gek idee nog niet is.
Het is wat de Duitse juristen betreft een simpel geval van ‘de vervuiler betaalt’. “RWE is een van de grootste CO2-uitstoters van Europa”, zegt Lliuya’s advocaat Roda Verheyen. “Dit is slechts de eerste stap, een trampoline voor toekomstige zaken.”
Het is dus ook niet de bedoeling om de volledige 3,5 miljoen euro op RWE te verhalen: volgens een onderzoek uit 2013 is het Duitse bedrijf verantwoordelijk voor ongeveer 0,5 procent van de wereldwijde broeikasgassenuitstoot sinds de industriële revolutie. Dat percentage zou wat de juristen betreft ook de leidraad moeten zijn bij de te verhalen kosten: RWE zou 0,5 procent van die 3,5 miljoen euro moeten betalen, dus zo’n 17.000 euro.
“De zaak gaat eigenlijk over de vraag: kun je nou zeggen dat RWE de schade heeft veroorzaakt die de Peruaanse boer treft?”, legt de Nederlandse klimaatjurist Laura Burgers van de Universiteit van Amsterdam uit. “Ze zijn op de wereld natuurlijk nogal ver van elkaar verwijderd.”
Burgers denkt niet dat de zaak kansloos is. “Je kunt redeneringen volgen die ook in andere zaken zijn gemaakt. Bijvoorbeeld bij gevallen van mensen die longkanker hebben opgelopen in een asbestrijke omgeving, terwijl ze ook jaren hebben gerookt. Dat kan dan komen door de asbest, maar ook door het jarenlange roken. Daar zijn allemaal oplossingen voor bedacht, zoals gedeeltelijke vergoedingen.”
Goudschaaltje
Naar verwachting wordt er in de komende twee weken uitspraak gedaan in de zaak, die vandaag inhoudelijk wordt behandeld. Hoe de rechter ook oordeelt, juristen wereldwijd zullen de woorden op een goudschaaltje wegen, zoals ze dat ook hebben gedaan in de klimaatzaak in Nederland van Urgenda.
Hoewel Lliuya ervan doordrongen is dat een overwinning in de rechtbank een aardverschuiving kan betekenen voor vergelijkbare zaken, blijft hij nuchter: “Het smelten van de gletsjers stopt er niet mee.”
