Drie jonge Syrische asielzoekers surveilleren sinds december op de treinen van vervoersmaatschappij Keolis tussen Enschede, Zwolle en Kampen. Ze controleren kaartjes en melden defecten. Als het nodig is delen ze boetes uit. Het is hun eerste betaalde baan in Nederland.
“Een Algerijn zonder kaartje begon te schelden. Ik heb het opgelost door vriendelijk te blijven en Arabisch te praten”, zegt surveillant Mohamad (18) bij regionale omroep Oost. “Dat geeft een goed gevoel.”
Mohamad, Ali (23) en Taimour (21) wonen in het asielzoekerscentrum in Assen. Ze werkten eerder op vrijwillige basis als gastheer op de stations Emmen en Zwolle. Ze hielpen daar andere asielzoekers, die vaak zonder een woord Engels of Nederlands te spreken op weg waren naar het aanmeldcentrum in Ter Apel.
“Toen we op het station werkten, zeiden we al tegen elkaar dat het ook goed zou zijn als we op de trein mee konden rijden”, stelt Mohamad. “We merkten dat onze aanwezigheid hielp.”
Leren en groeien
De drie stapten begeleid door Vluchtelingenwerk naar Keolis. De vervoerder reageerde positief. “Niets is mooier dan gemotiveerde medewerkers die willen leren en groeien”, aldus woordvoerder Kim Sanders van Keolis. “Iedereen telt mee, ook deze jonge jongens die vooralsnog tijdelijk in Nederland zijn en wij als gastheren inzetten. Het zijn echte bruggenbouwers die het verschil maken.”
In het verleden waren er soms incidenten met asielzoekers die zonder kaartje reden of overlast veroorzaakten. Sanders van Keolis denkt dat die problemen nu minder groot worden. “Deze drie surveillanten kennen de achtergrond van reizende asielzoekers goed. Zij weten hoe zij zich voelen en begrijpen in welke situatie zij zitten.”
Glimlachen, maar niet altijd
“Soms is het lastig, maar het hangt ervan af hoe je de mensen benadert”, zegt surveillant Mohamad. “Belangrijk is om te glimlachen en de reiziger een fijn gevoel te geven. Maar niet altijd, want anders denkt de persoon dat je hem uitlacht. En ik ben er inmiddels aan gewend dat je dingen die reizigers soms zeggen niet persoonlijk moet opvatten.”
“Het is een grote kans voor mij om iets te doen en een doel te hebben”, zegt Ali over zijn werk. “Ik vind het gewoon leuk”, zegt Taimoer. Mohamad denkt dat het werk op de trein hem later van pas kan komen. “Mijn doel is om politieke wetenschappen te studeren. Daarbij kan het werk op de trein mij helpen. Je moet alle culturen kunnen begrijpen.”
